De voetbalwereld stond deze week geheel in het teken van het niet kunnen beheersen van emoties. Niet alleen in het profvoetbal kunnen de emoties soms de overhand nemen, ook in de krochten van het amateurvoetbal wint het gevoel het dikwijls van de ratio. Met alle gevolgen van dien.

Laten we beginnen bij het profvoetbal. Het begon deze week op woensdag met een KNVB-bekerwedstrijd. Er zaten nog 32 clubs in het toernooi, dus nog een lange weg te gaan. Kranten spraken over een "Klassieker", zoals u ziet met hoofdletter. Van een "Klassieker" is inmiddels al jaren geen sprake, want daar heb je immers twee topclubs voor nodig, maar desalniettemin was het (vooral voor de Feyenoorders) een ont-zet-tend belangrijke wedstrijd.

En dat was te merken in Rotterdam: de sociale werkplaatsen  hadden zich verzameld en hadden een heel groot, maar dan ook een heel erg groot doek gevingerverfd en zelfs David Kuipers, de nachtburgemeester van Ouderkerk was met de trekschuit naar de Kuip getrokken om de wedstrijd te bekijken. Niemand had na een volledig door Ajax gedomineerde eerste helft kunnen vermoeden, dat Feyenoord na uiterst pover veldspel en na een zeer onfortuinlijk eigen doelpunt in blessuretijd de overwinning zou pakken. Toch is het gebeurd en aan de zijde van Ajax werd de uitschakeling al snel verwerkt.. De aanhang van Feyenoord daarentegen raakte volledig de weg kwijt en er ontstond een bizarre, hysterische volksvreugde in Rotterdam en omstreken.

Na afloop kwam de welbekende, oude, digitale meuk weer voorbij: niet-grappige woordspelingen op een foto ("HET LAG AAN HET VELT MAN"), Ajax-logo's in prullenbakken en zelfverzonnen variaties op slogans van Telfort-reclames. Grappen van het niveau lachen in een bouwkeet met je broek half op je reet, terwijl je een lauwe beker oploskoffie uit een thermosfles drinkt. In de krant stond dat er 'zelfs' 10 minuten na afloop van de wedstrijd nog werd gejuicht in de Kuip. Wat een victorie. Wat een calimerocomplex. Het mongoolse geschreeuw van Jan-Dirk Stouten op Radio Rijnmond maakte het plaatje helemaal af. Het onthutsende, buitenzinnige geluk van de Feyenoord-fans is het nog het best te vergelijken met een klein, zwaar geestelijk gehandicapt, kwijlend kind dat schreeuwend en joelend met zijn armen in de lucht door de huiskamer rent wanneer zijn grote broer hem heeft laten winnen met een potje mikado. En de grote broer zag dat het goed was: een kinderhand is snel gevuld. Ik ben trouwens benieuwd wanneer de dvd van deze wedstrijd uitkomt.

Voor Feyenoord bleek het een pyrrusoverwinning: een klassiek gevalletje 'te vroeg gejuicht'. Want terwijl Ajax in de Eredivie de draad weer oppakte met een klinkende en sprankelende 6-0 zege, werden de zwakke plekken van Feyenoord wederom pijnlijk blootgelegd door ADO Den Haag. De Haagse Chinezen wonnen na een nog lachwekkender eigen doelpunt van Van Beek met 1-0 en Feyenoord stond weer met beide beentjes op de vertrouwde bodem. En het is zeker niet verstandig van de grote, wijze broer om zijn gehandicapte broertje nog verder te vernederen. Alhier het bewijs dat het altijd beter is om je verstand te gebruiken. Tot zover het profvoetbal.

Terug naar de echte wereld: de 4e reserveklasse 12. Ook op dit niveau laten bepaalde spelers wekelijks zien dat hun emotie het vaak wint van het verstand. Neem nou Ruud van Sloten. Als je al na 4 minuten zo hard moet huilen dat je er een bloedneus van krijgt en voortijdig plaats moet maken voor Martijn Rijsdijk, dan kan men wel stellen dat Ruud zijn emoties niet helemaal in de hand heeft.

Het toonbeeld van het verliezen van de ratio was echter de alom gewaardeerde Stephan Paterno. Ondanks de 4-3 voorsprong vlak voor tijd verloor onze rots in de branding zijn beheersing en zag het als een noodzaak om de laaggeletterde spits van de tegenstander nog verder te vernederen. Met clowneske bewegingen degradeerde Stephan de aanvaller tot een lachwekkend figuur. Iets wat de tegenstander blijkbaar als kwetsend ervaarde, want vlak voor tijd bedreigde hij Stephan. Hij vertelde dat hij Stephan na de wedstrijd wel eventjes zou pakken. Normaal gesproken zijn wij van SVS 3 daar niet zo vies van, ware het niet dat de agressieve spits bedoelde dat hij Stephan een paar rake klappen wilde verkopen. Het viel me nog mee dat deze aanvaller na het laatste fluitsignaal niet vergeten was wat hij twee minuten eerder had gezegd, want op het eerste gezicht leek deze aanvaller meer tenen dan hersencellen te hebben. Hij voegde vervolgens de daad bij het woord en stormde na de nederlaag op onze doelverdediger af. Een paar minuten lang was er een opstootje, maar gelukkig was er niet veel aan de hand. Dit alles was natuurlijk niet nodig geweest als Stephan zijn volle verstand had gebruikt.

Laten we hopen dat wij allen iets geleerd hebben van deze roerige voetbalweek. Op naar een vredelievend en rationeel voetbalseizoen!

Registreren Waarom registreren

Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:

• Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
• Het inzien van de opstelling van je team.
• Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
• Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.

(Uitloggen)

Succesvol Uitgelogd!

Reageren

E-mailadres

Wachtwoord

Let op: Je schrijft nu een reactie op het bericht van op.

Bericht

Bericht versturenWachtwoord vergeten?